Καλημέρα Αγάπες μου!
Σίγουρα θα αναρωτιέστε που έχω εξαφανιστεί τον τελευταίο καιρό και δεν γράφω. Αχ, παιδιά μου τί να σας πρωτοπώ...
Έκανα αλλαγές στο μικρό μου σπιτάκι, μπας και καταφέρω να το κάνω να μοιάζει μεγαλύτερο. Ή τουλάχιστον εξυπηρετικότερο!
Το πρόβλημα με τα μικρά σπίτια είναι πως ό, τι και να κάνεις αυτά παραμένουν μικρά και άβολα. Λερώνονται εύκολα, δεν έχουν πολλούς αποθηκευτικούς χώρους, και η απουσία ενός ή δύο παραπάνω δωματίων κάνει τους κατοίκους πολλές φορές να ασφυκτιούν. Και θα μου πείτε, τόσο άσχημη είναι η κατάσταση; Άσχημη δεν είναι και να είμαστε κι ευγνώμονες που έχουμε ένα σπίτι για να μένουμε ,αλλά όπως και να το κάνουμε ο άνθρωπος θέλει πάντα το καλύτερο.
Στο δικό μου σπίτι- που είναι δυάρι- μένουν δύο άνθρωποι και δυο γάτες. Έπρεπε λοιπόν να τροποποιήσουμε κάπως την διαρρύθμιση, την διακόσμηση και τους αποθηκευτικούς χώρους έτσι ώστε ο καθένας να έχει τον προσωπικό του χώρο και την βολή του. ... Καλά, οι γάτες πάνε παντού δεν έχουν πρόβλημα! Μέχρι πρότινος, αναγκαστικά, μοιραζόμασταν το ίδιο (και μοναδικό) υπνοδωμάτιο του σπιτιού με τον γιο μου! Φανταστείτε τώρα, ένα δωμάτιο με απεικονίσεις του σπάιντερμαν, μία κουκέτα, μερικά σκόρπια παιχνίδια, μερικές γόβες ενίοτε, γυναικεία ρούχα, παιδικά ρούχα, καλλυντικά και αυτοκινητάκια... Όσο τακτοποιημένο και να το έχουμε δεν παύει να κάνει τουρλουμπούκι τις προσωπικότητες μας. Το άλλο δωμάτιο του σπιτιού ήταν το καθιστικό. Αλλά κι εκεί, υπήρχε πρόβλημα. Η τηλεόραση έπαιζε Nickelodeon, ενώ εγώ προσπαθούσα να γράψω, να σκεφτώ, να συγκεντρωθώ, ή να χαλαρώσω. Για να μην σας τα πολυλογώ, ούτε στο καθιστικό μας βρίσκαμε ηρεμία.
Κι επειδή, το παιδί μεγαλώνει και θέλει τον χώρο του, κι επειδή κι εγώ θέλω τον δικό μου χώρο, κι επειδή ο καθένας έχει τα γούστα του, κι επειδή άλλο το να είσαι αγόρι δέκα χρονών και άλλο να είσαι γυναίκα γκουχ γκουχ.... μεγάλη τέλος πάντων.... Αποφασίσαμε να χωρίσουμε τα δωμάτια! Ένα ο ένας, ένα ο άλλος. Έτσι, το σαλόνι έγινε δικός μου χώρος και το παιδικό δωμάτιο έγινε επιτέλους παι-δικό του δωμάτιο. Του έβαλα και μια μικρή τηλεόραση με αποκωδικοποιητή και όταν τελειώνει τα μαθήματα του βλέπει το Nickelodeon ανενόχλητος, οπότε λύθηκε και το θέμα της tv.Τώρα έχει το γραφείο του, την ντουλάπα του, την κουρτίνα του, το χαλί του και γενικώς έναν χώρο που τον εκφράζει πολύ περισσότερο, χωρίς να μπλέκομαι στα πόδια του.
Όμως κι εγώ δεν έμεινα παραπονεμένη. Αντικατέστησα τον καναπέ με ένα μεταλλικό κρεβατοκαναπέ που πάντα ήθελα να αποκτήσω, έβαψα μια παλιά συρταριέρα και την αξιοποίησα για να βάζω τα ρούχα μου, άλλαξα θέση στα έπιπλα, άλλαξα κάδρα, και για να μην μακρηγορώ και σας κουράζω, το καθιστικό έγινε ένας χώρος που την ημέρα είναι σαλόνι και την νύχτα γίνεται ένα όμορφο υπνοδωμάτιο για την μαμά!
Όλες αυτές οι αλλαγές, και μερικές ακόμη στην κουζίνα και στο μπάνιο, χρειάστηκαν προσωπική εργασία, χρόνο, μετακομίσεις, μαστορέματα, κουβαλήματα και λίγα -ευτυχώς πολύ λίγα- έξοδα.
Τα περισσότερα πέρασαν από τα χέρια μου - γιατί μην με βλέπετε έτσι μινιόν και κοκέτα, μέσα μου κρύβεται ένας Μαγκάιβερ, ένας Μπομπ μάστορας κι ένας Σπορτ Μπίλι- αλλά δεν έλειψε και η βοήθεια από φίλους. Ευχαριστώ τον γαμπρό μου, τον φίλο μου τον Κώστα και τον φίλο μου τον Νίκο για την πολύτιμη βοήθειά τους.
Όσο για την Γυριστρούλα, κι αυτή βρήκε τον προσωπικό της χώρο. Βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην πόρτα του σπιτιού και καλωσορίζει τον επισκέπτη...
Τώρα, το μόνο που μου έχει μείνει είναι να στολίσω Χριστουγεννιάτικα αλλά θα γίνει κι αυτό μέσα στις επόμενες ημέρες!
Καταλάβατε τώρα γιατί εξαφανίστηκα; Θα με συγχωρήσετε;
Σίγουρα θα αναρωτιέστε που έχω εξαφανιστεί τον τελευταίο καιρό και δεν γράφω. Αχ, παιδιά μου τί να σας πρωτοπώ...
Έκανα αλλαγές στο μικρό μου σπιτάκι, μπας και καταφέρω να το κάνω να μοιάζει μεγαλύτερο. Ή τουλάχιστον εξυπηρετικότερο!
Στο δικό μου σπίτι- που είναι δυάρι- μένουν δύο άνθρωποι και δυο γάτες. Έπρεπε λοιπόν να τροποποιήσουμε κάπως την διαρρύθμιση, την διακόσμηση και τους αποθηκευτικούς χώρους έτσι ώστε ο καθένας να έχει τον προσωπικό του χώρο και την βολή του. ... Καλά, οι γάτες πάνε παντού δεν έχουν πρόβλημα! Μέχρι πρότινος, αναγκαστικά, μοιραζόμασταν το ίδιο (και μοναδικό) υπνοδωμάτιο του σπιτιού με τον γιο μου! Φανταστείτε τώρα, ένα δωμάτιο με απεικονίσεις του σπάιντερμαν, μία κουκέτα, μερικά σκόρπια παιχνίδια, μερικές γόβες ενίοτε, γυναικεία ρούχα, παιδικά ρούχα, καλλυντικά και αυτοκινητάκια... Όσο τακτοποιημένο και να το έχουμε δεν παύει να κάνει τουρλουμπούκι τις προσωπικότητες μας. Το άλλο δωμάτιο του σπιτιού ήταν το καθιστικό. Αλλά κι εκεί, υπήρχε πρόβλημα. Η τηλεόραση έπαιζε Nickelodeon, ενώ εγώ προσπαθούσα να γράψω, να σκεφτώ, να συγκεντρωθώ, ή να χαλαρώσω. Για να μην σας τα πολυλογώ, ούτε στο καθιστικό μας βρίσκαμε ηρεμία.
Κι επειδή, το παιδί μεγαλώνει και θέλει τον χώρο του, κι επειδή κι εγώ θέλω τον δικό μου χώρο, κι επειδή ο καθένας έχει τα γούστα του, κι επειδή άλλο το να είσαι αγόρι δέκα χρονών και άλλο να είσαι γυναίκα γκουχ γκουχ.... μεγάλη τέλος πάντων.... Αποφασίσαμε να χωρίσουμε τα δωμάτια! Ένα ο ένας, ένα ο άλλος. Έτσι, το σαλόνι έγινε δικός μου χώρος και το παιδικό δωμάτιο έγινε επιτέλους παι-δικό του δωμάτιο. Του έβαλα και μια μικρή τηλεόραση με αποκωδικοποιητή και όταν τελειώνει τα μαθήματα του βλέπει το Nickelodeon ανενόχλητος, οπότε λύθηκε και το θέμα της tv.Τώρα έχει το γραφείο του, την ντουλάπα του, την κουρτίνα του, το χαλί του και γενικώς έναν χώρο που τον εκφράζει πολύ περισσότερο, χωρίς να μπλέκομαι στα πόδια του.
Όμως κι εγώ δεν έμεινα παραπονεμένη. Αντικατέστησα τον καναπέ με ένα μεταλλικό κρεβατοκαναπέ που πάντα ήθελα να αποκτήσω, έβαψα μια παλιά συρταριέρα και την αξιοποίησα για να βάζω τα ρούχα μου, άλλαξα θέση στα έπιπλα, άλλαξα κάδρα, και για να μην μακρηγορώ και σας κουράζω, το καθιστικό έγινε ένας χώρος που την ημέρα είναι σαλόνι και την νύχτα γίνεται ένα όμορφο υπνοδωμάτιο για την μαμά!
Όλες αυτές οι αλλαγές, και μερικές ακόμη στην κουζίνα και στο μπάνιο, χρειάστηκαν προσωπική εργασία, χρόνο, μετακομίσεις, μαστορέματα, κουβαλήματα και λίγα -ευτυχώς πολύ λίγα- έξοδα.
Τα περισσότερα πέρασαν από τα χέρια μου - γιατί μην με βλέπετε έτσι μινιόν και κοκέτα, μέσα μου κρύβεται ένας Μαγκάιβερ, ένας Μπομπ μάστορας κι ένας Σπορτ Μπίλι- αλλά δεν έλειψε και η βοήθεια από φίλους. Ευχαριστώ τον γαμπρό μου, τον φίλο μου τον Κώστα και τον φίλο μου τον Νίκο για την πολύτιμη βοήθειά τους.
Όσο για την Γυριστρούλα, κι αυτή βρήκε τον προσωπικό της χώρο. Βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην πόρτα του σπιτιού και καλωσορίζει τον επισκέπτη...
Τώρα, το μόνο που μου έχει μείνει είναι να στολίσω Χριστουγεννιάτικα αλλά θα γίνει κι αυτό μέσα στις επόμενες ημέρες!
Καταλάβατε τώρα γιατί εξαφανίστηκα; Θα με συγχωρήσετε;
0 σχόλια: