Βάζω την ψησταριά, βάζεις τα κάρβουνα; Βάζω τις μπριζόλες, βάζεις τα καλαμάκια;, Βάζω το σπίτι, βάζεις το κρασί; Βάζω την αγάπη μου, φέρνεις το τσουρέκι με την σοκολάτα; ... Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια χώρα που οι άνθρωποι ένωναν τις δυνάμεις τους , κι έφτιαχναν όμορφες , αυθεντικές στιγμές! Έβαζε ο ένας το κρασί και ο άλλος τους μεζέδες και άναβε το γλέντι, τα παιδάκια δεν πήγαιναν σε παιδότοπους τις Κυριακές αλλά σε φιλικά σπίτια που υπήρχαν άλλα παιδάκια και αυλές και γονείς που μαγείρευαν ή έψηναν, και υπήρχαν και χαμόγελα , πολλά χαμόγελα! Και οι Κυριακές είχαν κάτι γιορτινό, είχαν μια ευχάριστη αναστάτωση! Κι όλα πήγαιναν τέλεια σε αυτή τη χώρα , γιατί είχαν ο ένας τον άλλον, είχαν τη φιλία, είχαν την αγάπη, είχαν τα σπίρτα για να ανάψουν την πιο μεγάλη φωτιά! ...Πέρασαν τα χρόνια και αυτή η χώρα πέρασε στα χέρια του κέρδους, του καπιταλισμού, της διαφθοράς, και του υλισμού.. Κι όλα πήγαιναν πάλι τέλεια , κλείστηκαν όλοι στο καβούκι τους, κι έψηναν μόνο για τον εαυτό τους, τα παιδάκια πήγαιναν να παίξουν σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους, χώρους μοναξιάς, είχαν πολλά παιχνίδια αλλά δεν είχαν παρέα, οι γονείς έβλεπαν τηλεόραση με τις ώρες κι όταν έβγαιναν βόλτα πήγαιναν σε χάι εστιατόρια και μπαράκια , ή σε ξενόφερτους κινηματογράφους.. Αν χτυπούσε το τηλέφωνο κι ήταν ένας φίλος , λέγανε συνέχεια την φράση "χαθήκαμε" , και "Πολλές δουλειές φίλε, τρέχω" και " να βρεθούμε μια μέρα" ! Μόνο που αυτή η μέρα δεν ερχόταν ποτέ.. Πέρασαν τα χρόνια και η χώρα κατέρρευσε.. Οι άνθρωποι έχασαν τα χάι εστιατόρια, κάποια έκλεισαν , κάποια σταμάτησαν να είναι "χάι" κι άρχισαν να σερβίρουν φαγητό χειρίστης ποιότητας, οι κινηματογράφοι έγιναν περιττή πολυτέλεια, και τα παιδιά έχασαν την πληθώρα παιχνιδιών, και τους ειδικά διαμορφωμένους χώρους! Ζεματισμένοι στην αρχή, οι άνθρωποι αυτής της χώρας άρχισαν να κλαίνε, να κλαίνε, να κλαίνε με τις ώρες!... Τότε κάποιος είπε.. "Βάζω τα σπίρτα, βάζεις τα τσιγάρα;" Κάποιος άλλος βρέθηκε να έχει τσιγάρα κι έτσι κάπνισαν όλοι, (ευτυχώς είχε πολλά σπίρτα αυτός που είχε την ιδέα!). ..Κι ύστερα είπε, "έχω λίγο κρασί, μήπως έχεις εσύ κανα μεζεδάκι;" ... και σιγά σιγά, άρχισαν να τον μιμούνται όλοι, και στο τηλέφωνο πια δεν έλεγαν "χαθήκαμε" αλλά .. " Βρισκόμαστε αύριο; Βάζω την ψησταριά, το κρασί και τρεις μπριζόλες, φέρε κάρβουνα και άλλες τρεις, και πατάτες!... Σπίρτα μην φέρεις ... Έχω!" .. Κι έτσι τα σπίτια ξανάνοιξαν , οι καρδιές ξανάνοιξαν, τα παιδάκια ξαναβρήκαν φίλους κι ας μην είχαν πολλά παιχνίδια, κι όλοι άρχισαν να χαμογελούν ξανά. Κι οι άνθρωποι μπορεί να ήταν ζεματισμένοι αλλά άρχισαν να βρίσκουν ένα καινούριο νόημα , και το σημαντικότερο να το βρίσκουν ο ένας στον άλλον! Αν αυτό δεν είναι φωτιά τότε τι είναι; Και η φωτιά είναι ζωή! Εξάλλου τι νομίζετε πως έφερε ο Προμηθέας στους ανθρώπους; Καμιά τεράστια δάδα; ... Ένα ΣΠΙΡΤΟ έφερε! ... Τα ξύλα τα έβαλαν εκείνοι, ένα κλαράκι ο καθένας!
Αυτό το ''παραμύθι'' το αφιερώνω με όλη μου την καρδιά στην "παρέα των έξι", που μαζεύτηκε χτες στην αυλή μου! Στον "καρβουνοψήστη" Παναγιώτη, στην "πατατοτηγανίστρια" Δανάη, στην "σως-παρασκευάστρια" Αφροδίτη, στον "ψησταριοκουβαλητή" Νίκο, στον "γεμιστοτσουρεκοφέρτη" Γιάννη και στην "γενικής επιμέλειας,και σαλατοπαρασκευάστρια" Βάσια (εμένα δηλαδή).. Επίσης στα μικρά πιτσιρίκια μας που τρεχοβολούσαν και έπαιζαν, και μάλωναν για ένα χαλασμένο παιχνίδι(!)...
Κι όλο αυτό ξεκίνησε κάπως έτσι..."Βάζω σπίτι, ψησταριά , λίγο κιμά , και λίγο κρέας, βάλτε κι εσείς από κάτι λίγο κι ελάτε!" ... Σας θυμίζει κάτι; Αν όχι ... κακώς! Σηκώστε τώρα το ακουστικό και τηλεφωνήστε σε έναν φίλο... Οι Κυριακές είναι πολλές και δεν μπορεί να μας τις στερήσει κανείς.. Ούτε και τους φίλους! "Λεφτά (δεν) υπάρχουν" ... Υπάρχουν όμως σπίρτα!! ΠΟΛΛΑ ΣΠΙΡΤΑ!
Πάντα τέτοια, Βάσια μου! Καλό μήνα εύχομαι, γεμάτο γλύκα και γλυκά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα και σε σένα και να έχουμε όλοι όμορφες στιγμές με φίλους! Τελικά μόνο αυτό θα μας μείνει μέσα από όλα αυτά που περνάμε! Η Φιλία!
ΑπάντησηΔιαγραφή