Ροζ σύννεφα και γκρι ελέφαντες...

Καλημέρα και χρόνια μας πολλά!

Σήμερα δεν θα σας μιλήσω για τον Κορυδαλλό, ούτε για τις γιορτές.. Σήμερα θα σας πω ένα παραμύθι...


Κάποτε, υπήρχε μία χώρα που οι ευνοϊκοί άνεμοι έφεραν στον ουρανό της ροζ σύννεφα.  Χαρούμενοι οι άνθρωποι της χώρας αυτής, απολάμβαναν τα ροζ συννεφάκια του ουρανού τους και ζούσαν μια υπέροχη ζωή. Γιόρταζαν τα Χριστούγεννα τους, τις εθνικές επετείους τους και όπως ήταν φυσικό, ψώνιζαν και κατανάλωναν μετά μανίας όλα αυτά τα όμορφα αγαθά που η ροζάδα του τοπίου γύρω τους τους παρότρυνε να αποκτήσουν. Καταλαβαίνετε. Το ροζουλί χρώμα είναι χαλαρωτικό κι ευχάριστο για το μάτι, κι έτσι σου δημιουργεί ανάγκες.Ή την ψευδαίσθηση πως έχεις ανάγκες.
 Περνούσαν τα χρόνια και οι άνθρωποι της χώρας ονομάστηκαν σιγά σιγά "Ροζάνθρωποι" και η χώρα τους ΡΟΖΛΑΔΑ! Κι όλα πήγαιναν από το καλό στο καλύτερο όταν....
.... Όταν ξαφνικά άρχισε να βρέχει! Δεν έπεφτε όμως ροζ βροχή όπως θα περίμεναν οι Ροζάνθρωποι αλλά γκρίζοι ελέφαντες! Μάλιστα! Όπως ακριβώς το ακούτε. Τα ροζ σύννεφα έκρυβαν μέσα τους μεγάλους γκρίζους ελέφαντες και μόλις ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, με ένα δυνατό μπουμπουνητό άρχισαν να τους στέλνουν στην Ροζλάδα με μανία!
 Οι καημένοι οι Ροζάνθρωποι έτρεχαν πανικόβλητοι να περισώσουν την περιουσία τους, τα αγαθά τους κι ότι είχαν αποκτήσει των καιρό των ροζ σύννεφων. Μάταια! Οι ελέφαντες έπεφταν πάνω στα σπίτια τους, πάνω στα αυτοκίνητά τους, στα εξοχικά τους και τα κατέστρεφαν με το βάρος τους, Έτσι, κι αφού ο αγώνας αυτός ήταν άνισος, οι ροζάνθρωποι παράτησαν τα υλικά τους αγαθά κι άρχισαν να τρέχουν για να σώσουν τις ζωές τους. Τί άλλο να έκαναν; Να καθίσουν να τους καταπλακώσουν οι ελέφαντες;
 Κάποια στιγμή, η δυνατή βροχή σταμάτησε και οι άνθρωποι βγήκαν από τις κρυψώνες τους για να δουν τί είχε απομείνει όρθιο στην χώρα τους. Αυτό που αντίκρισαν τους έκανε να δακρύσουν. Η χώρα ήταν γεμάτη ερείπια και πτώματα ελεφάντων. Ανάμεσά τους μερικοί ελέφαντες που κατάφεραν να επιβιώσουν από την πτώση τους στην γη έσερναν βαριά τα βήματά τους ψάχνοντας λίγο φαγητό και νερό. Πονετικοί καθώς ήταν οι ροζάνθρωποι περιέθαλψαν τους ταλαιπωρημένους εναπομείναντες ελέφαντες και τους έδωσαν στέγη. Ύστερα, καθάρισαν την χώρα τους από τα συντρίμμια και τα άψυχα κουφάρια και βάλθηκαν να την ξαναφτιάξουν από την αρχή. Με πιο απλά υλικά και με περισσότερη αλήθεια αυτή την φορά... Βλέπεις τώρα δεν τους κάλυπτε το ροζ σύννεφο που έδινε μια μαγεία στο κάθε τί. Τώρα έβλεπαν καθαρά. Κοιτούσαν γύρω τους κι έβλεπαν τί χρειάζονταν πραγματικά για να είναι ευτυχισμένοι.
Αφήστε που ... οι οικόσιτοι πια ελέφαντες, θα τους θύμιζαν για πάντα την καταιγίδα!

Να χαμογελάμε παιδιά 

Γιατί το μόνο που μας έχει μείνει όρθιο είναι η ανθρωπιά και το χαμόγελό μας... 

Να έχετε ένα όμορφο Σάββατο! 

Σώπα μη μιλάς- Αζίζ Νεσίν

Ένα εξαιρετικό κείμενο!


Σώπα μη μιλάς! – Αζίζ Νεσίν

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή κόψ” τη φωνή σου σώπασε επιτέλους κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή είναι χρυσός. Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε: «σώπα». Στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε : «εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!» Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε: «κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ….σώπα!» Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε. Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσι μου χρόνια. Ο λόγος του μεγάλου η σιωπή του μικρού. Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο, «Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε, «θα βρεις το μπελά σου, σώπα». Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι «Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα» Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε «Σώπα». Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε : «Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα» Μπορεί να μην είχαμε με δ’αύτους γνωριμίες ζηλευτές, με τους γείτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα. Σώπα ο ένας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω, σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο. Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι. Κατάπιαμε τη γλώσσα μας. Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε. Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα». και μαζευτήκαμε πολλοί μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή! Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα, τα πάντα κι όλα πολύ. Εύκολα , μόνο με το Σώπα. Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα». Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου και κάν’την να σωπάσει. Κόψ’την σύρριζα. Πέτα την στα σκυλιά. Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά. Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες. Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς , χωρίς να μιλάς να λες «έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς» Αχ! Πόσο θα “θελα να μιλήσω ο κερατάς. και δεν θα μιλάς , θα γίνεις φαφλατάς , θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς . Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ’την αμέσως. Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε μουγκός. Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις Κόψε τη γλώσσα σου. Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου, γιατί νομίζω πως θα’ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο , με έναν ψίθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λέει: ΜΙΛΑ!….

Σπίτι μου σπιτάκι μου...

Καλημέρα Αγάπες μου!

Σίγουρα θα αναρωτιέστε που έχω εξαφανιστεί τον τελευταίο καιρό και δεν γράφω. Αχ, παιδιά μου τί να σας πρωτοπώ...
Έκανα αλλαγές στο μικρό μου σπιτάκι, μπας και καταφέρω να το κάνω να μοιάζει μεγαλύτερο. Ή τουλάχιστον εξυπηρετικότερο! 

Το πρόβλημα με τα μικρά σπίτια είναι πως ό, τι και να κάνεις αυτά παραμένουν μικρά και άβολα. Λερώνονται εύκολα, δεν έχουν πολλούς αποθηκευτικούς χώρους, και η απουσία ενός ή δύο παραπάνω δωματίων κάνει τους κατοίκους πολλές φορές να ασφυκτιούν. Και θα μου πείτε, τόσο άσχημη είναι η κατάσταση; Άσχημη δεν είναι και να είμαστε κι ευγνώμονες που έχουμε ένα σπίτι για να μένουμε ,αλλά όπως και να το κάνουμε ο άνθρωπος θέλει πάντα το καλύτερο.

 Στο δικό μου σπίτι- που είναι δυάρι- μένουν δύο άνθρωποι και δυο γάτες. Έπρεπε λοιπόν να τροποποιήσουμε κάπως την διαρρύθμιση, την διακόσμηση και τους αποθηκευτικούς χώρους έτσι ώστε ο καθένας να έχει τον προσωπικό του χώρο και την βολή του. ... Καλά, οι γάτες πάνε παντού δεν έχουν πρόβλημα! Μέχρι πρότινος, αναγκαστικά, μοιραζόμασταν το ίδιο (και μοναδικό) υπνοδωμάτιο του σπιτιού με τον γιο μου! Φανταστείτε τώρα, ένα δωμάτιο με απεικονίσεις του σπάιντερμαν, μία κουκέτα, μερικά σκόρπια παιχνίδια, μερικές γόβες ενίοτε, γυναικεία ρούχα, παιδικά ρούχα, καλλυντικά και αυτοκινητάκια... Όσο τακτοποιημένο και να το έχουμε δεν παύει να κάνει τουρλουμπούκι τις προσωπικότητες μας. Το άλλο δωμάτιο του σπιτιού ήταν το καθιστικό. Αλλά κι εκεί, υπήρχε πρόβλημα. Η τηλεόραση έπαιζε Nickelodeon, ενώ εγώ προσπαθούσα να γράψω, να σκεφτώ, να συγκεντρωθώ, ή να χαλαρώσω. Για να μην σας τα πολυλογώ, ούτε στο καθιστικό μας βρίσκαμε ηρεμία.

 Κι επειδή, το παιδί μεγαλώνει και θέλει τον χώρο του, κι επειδή κι εγώ θέλω τον δικό μου χώρο, κι επειδή ο καθένας έχει τα γούστα του, κι επειδή άλλο το να είσαι αγόρι δέκα χρονών και άλλο να είσαι γυναίκα γκουχ γκουχ.... μεγάλη τέλος πάντων.... Αποφασίσαμε να χωρίσουμε τα δωμάτια! Ένα ο ένας, ένα ο άλλος. Έτσι, το σαλόνι έγινε δικός μου χώρος και το παιδικό δωμάτιο έγινε επιτέλους παι-δικό του δωμάτιο. Του έβαλα και μια μικρή τηλεόραση με αποκωδικοποιητή και όταν τελειώνει τα μαθήματα του βλέπει το Nickelodeon ανενόχλητος, οπότε λύθηκε και το θέμα της tv.Τώρα έχει το γραφείο του, την ντουλάπα του, την κουρτίνα του, το χαλί του και γενικώς έναν χώρο που τον εκφράζει πολύ περισσότερο, χωρίς να μπλέκομαι στα πόδια του.

Όμως κι εγώ δεν έμεινα παραπονεμένη. Αντικατέστησα τον καναπέ με ένα μεταλλικό κρεβατοκαναπέ που πάντα ήθελα να αποκτήσω, έβαψα μια παλιά συρταριέρα και την αξιοποίησα για να βάζω τα ρούχα μου, άλλαξα θέση στα έπιπλα, άλλαξα κάδρα, και για να μην μακρηγορώ και σας κουράζω, το καθιστικό έγινε ένας χώρος που την ημέρα είναι σαλόνι και την νύχτα γίνεται ένα όμορφο υπνοδωμάτιο για την μαμά!

Όλες αυτές οι αλλαγές, και μερικές ακόμη στην κουζίνα και στο μπάνιο, χρειάστηκαν προσωπική εργασία, χρόνο, μετακομίσεις, μαστορέματα, κουβαλήματα και λίγα -ευτυχώς πολύ λίγα- έξοδα.
Τα περισσότερα πέρασαν από τα χέρια μου - γιατί μην με βλέπετε έτσι μινιόν και κοκέτα, μέσα μου κρύβεται ένας Μαγκάιβερ, ένας Μπομπ μάστορας κι ένας Σπορτ Μπίλι- αλλά δεν έλειψε και η βοήθεια από φίλους. Ευχαριστώ τον γαμπρό μου, τον φίλο μου τον Κώστα και τον φίλο μου τον Νίκο για την πολύτιμη βοήθειά τους.

 Όσο για την Γυριστρούλα, κι αυτή βρήκε τον προσωπικό της χώρο. Βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην πόρτα του σπιτιού και καλωσορίζει τον επισκέπτη...

Τώρα, το μόνο που μου έχει μείνει είναι να στολίσω Χριστουγεννιάτικα αλλά θα γίνει κι αυτό μέσα στις επόμενες ημέρες!

Καταλάβατε τώρα γιατί εξαφανίστηκα; Θα με συγχωρήσετε;

Απιστίες...

Καλημέρα και καλή Κυριακή σε όλους...

Τώρα τελευταία σας κάνω απιστίες ... Το παραδέχομαι. Σας παραμελώ! Δεν το κάνω επίτηδες όμως, θέλω να με καταλάβετε...
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Πρώτα από όλα να σας πω ότι είχα πρόβλημα με το laptop μου. Υπολειτουργούσε. Όπως καταλαβαίνετε για μια ανάρτηση χρειαζόμουν ώρες ατελείωτες μέχρι να φορτώσει μια φωτογραφία. Αφήστε που κολλούσε συνέχεια. Δράμα! Από την άλλη το μικρό notebook που έχω -που επίσης υπολειτουργεί- το χρησιμοποιώ κυρίως για το γράψιμο, οπότε αποφεύγω να μπαίνω στο internet από εκεί.... Τις τελευταίες εβδομάδες πια η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Έτσι αναγκάστηκα να πάρω καινούριο laptop το οποίο πάει σφαίρα! Οπότε η βλάβη αποκαταστάθηκε καθώς και η επικοινωνία μου.
Δεύτερον είναι το γράψιμο και οι δουλειές του σπιτιού που με έχουν απορροφήσει αρκετά.. Ε, σαν παιδί κι εγώ πρέπει να φτιάξω το σπίτι μου και να στρώσω τα χαλιά μου, δεν νομίζετε; Επίσης έχω να τελειώσω, όχι ένα αλλά δύο βιβλία... Όπως καταλαβαίνετε ...πολλή δουλειά!
Τρίτον, τις λίγες φορές που βγήκα είχα να πάω σε παρουσιάσεις και άλλες κοινωνικές υποχρεώσεις που ήταν εκτός Κορυδαλλού... Είδα ωραία μέρη, όμορφα μαγαζιά αλλά δεν θα σας πω τίποτα για να μην σας ξεσηκώσω. Εξάλλου, κι ο Κορυδαλλός μας δεν πάει πίσω.

Πάντως μια και βρεθήκαμε... Δεν θα σας αφήσω παραπονεμένους...

Θα προτείνω παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε ...

"Γελώντας Άγρια" .. Όμως ΠΡΟΣΟΧΗ... Αυτή την Δευτέρα δεν θα πραγματοποιηθεί η παράσταση... Εντάξει; ... Από την άλλη Δευτέρα  .... Κανονικότατα! Πρέπει να το δείτε!





Και για το τελικό καλόπιασμα σας αφιερώνω το τραγουδάκι...

ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!! 

Ψωμί και σκέψεις!

Καλημέρα καλημέρα και ξανά ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!

 Δέν έχετε παράπονο; Ένας ήλιος υπέρλαμπρος είναι πάνω από τα κεφαλάκια μας σήμερα!

Σήμερα, ένιωθα σαν να με κυνηγούν. Όχι οι κυνηγοί ταλέντων, ηρεμήστε, εκείνοι είναι απασχολημένοι με το music school της τηλεόρασης, που ας μου πεί ένας άνθρωπος τί σκοπό έχει αυτή η εκπομπή, τέλος πάντων παρασύρθηκα.... Ο χρόνος σαν να με κυνηγούσε αισθανόμουν! Ξύπνησα βιαστική ένα πράγμα! ... Μην ψάχνετε για λόγο. Κανένας λόγος. Έτσι απλά, είχα ένα άγχος αν θα προλάβουμε για το σχολείο και για κάτι άλλες πρωινές δουλίτσες που είχα.

Βγαίνοντας από το σπίτι όμως για να πάω το παιδί στο σχολείο,... μια μυρωδιά φρέσκου ψωμιού μου έσπασε την μύτη. Προερχόταν από τον φούρνο της γωνίας που άνοιξε πριν λίγες μέρες. Εγώ με το ψωμί δεν έχω και τις καλύτερες σχέσεις, θέλω να πω μπορεί να περάσουν μέρες χωρίς να φάω ψωμί, αλλά αυτή η μυρωδιά ήταν τόσο υπέροχη, τόσο μου ξύπνησε αναμνήσεις από την παιδική ηλικία, τότε που ήταν όλα πιο αγνά και όμορφα, τότε που δεν βιαζόμουν όπως σήμερα -χωρίς λόγο- που στην στιγμή σταμάτησα να βιάζομαι!
Πήγα το παιδί στον προορισμό του και στην επιστροφή μπήκα στον φούρνο και πήρα ένα φραντζολάκι αχνιστό χωριάτικο ψωμάκι το οποίο έφερα στο σπίτι με την λαχτάρα να του αλείψω βούτυρο γάλακτος και.... να κάνω μια παύση στην βιασύνη μου για να το απολαύσω.



Πέντε λεπτά απόλαυσης και χαλάρωσης ήταν αρκετά για να σταματήσω να αισθάνομαι σαν κυνηγημένη. Για να σταματήσω να βιάζομαι χωρίς λόγο. Και το ψωμάκι μου απόλαυσα και την δουλειά μου πρόλαβα να κάνω. Όλα γίνονται. Αρκεί πότε πότε να αφηνόμαστε να ζήσουμε την στιγμή. Την Μαγική αυτή στιγμή που σου φωνάζει ''σταμάτα να αισθάνεσαι πως σε κυνηγούν! Κανείς δεν σε κυνηγάει, όλα μες στο μυαλό σου είναι!"

Αν είναι αλήθεια αυτό που λένε για την ενέργεια που σου χαρίζει ένα καλό πρωινό τότε ναι, είμαι σίγουρη πως η μέρα μου ξεκίνησε με πολλή ενέργεια. Θετική ενέργεια, αυτή που πηγάζει από τις καλύτερες αναμνήσεις μας και ανασύρεται όταν η μυρωδιά του ζεστού ψωμιού συναντά την γεύση μας.

Μήπως πρέπει πότε πότε να θυμόμαστε να ζούμε με απλότητα; Λέω μήπως!

Να έχετε μια όμορφη μέρα!

Μέρα για χουζούρι!!

Καλημέρα καλημέρα καλημέρα...

Τώρα θα μου πείτε, που την είδες την Καλή μέρα; Βρέχει! Και μάλιστα βρέχει πολύ!

Εντάξει βρε παιδιά, βρέχει, το καταλαβαίνω αλλά καιρός του δεν ήταν; Προτιμούσατε δηλαδή αυτό το αρρωστημένο καλοκαιροφθινόπωρο; Που ήταν κάτι ανάμεσα σε ζέστη με λίγο αέρα, πολλή υγρασία και ποοοολλά κουνούπια και σε καθυστερημένο φθινόπωρο;; Που φορούσαμε μισά ρούχα χειμωνιάτικα και μισά καλοκαιρινά; Που βγαίναμε από το σπίτι μας παίρνοντας μαζί, γυαλιά, ομπρέλα, αντηλιακό, αντικουνουπικό, ζακέτα, μαγιώ,... και τριαξονικό για να τα φορτώσουμε όλα αυτά;..

Βρέχει επιτέλους να λέτε! Εγώ πολύ το ευχαριστήθηκα σήμερα που έπιασε βροχή και λίγη ψύχρα, γιατί είχε αρχίσει να με κουράζει τρομερά αυτός ο καιρός... Ένα θα σας πω, προχθές το βράδυ πήγα στο σούπερ μάρκετ με άσπρο παντελόνι και τιρκουάζ καλοκαιρινή μπλούζα... ΟΚΤΩΒΡΗ ΜΗΝΑ! Αφού ζεσταινόμουν πολύ, τί να έκανα; ...

Τέλος πάντων, σήμερα που είναι Παρασκευούλα και έρχεται το Σαββατοκυριακούλι, έχετε την ευκαιρία να χουζουρέψετε με κουβερτούλα και ζεστή σοκολάτα στον καναπέ σας και να μην κάνετε τίποτα όλο το απόγευμα. Και αν σας πει και κανείς ''γιατί'' ... Πείτε απλά... ''Έτσι , λόγω βροχής!''

Πάρτε αγκαλιά και το παιδάκι σας, ή το γατάκι σας, ή το σκυλάκι σας, ή το έτερον σας ήμισυ που το έχετε σε εκτίμηση  -ή τέλος πάντων το αρκουδάκι σας, εκεί θα τα χαλάσουμε;- και απολαύστε την βροχούλα που χτυπάει στο τζάμι! Ωραία; Ωραία! ...

Άντε , και από αύριο βόλτες, μείνετε και μια μέρα στο σπίτι, καλό θα σας κάνει! (όπως καταλάβατε δεν έχω να προτείνω κάτι άλλο για σήμερα)...

Αλλά αν ντε και σώνει θέλετε να πάτε μια βολτούλα ... Ε, διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις μου.. Όλα από μένα τα περιμένετε;


ΌΤΙ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΕΛΕΙΑ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ!

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΔΙΑΘΕΣΗΣ!

*Πυθία* και ...Αναδρομή στο παρελθόν.

Με μια αναδρομή στο παρελθόν ξεκινά η Πυθία για φέτος..


Στο πρώτο live της χρονιάς θα έχουμε την τύχη να ακούσουμε τραγούδια από αγαπημένες εποχές, σε ένα μοναδικό αφιέρωμα στον Μανώλη Χιώτη. 

Στο πιάνο και το τραγούδι η Πολυξένη Καρακόγλου
Στην κιθάρα και στο τραγούδι ο Γιώργος Βουτσίνος.

Εκτός από την όμορφη μουσική όμως, θα απολαύσουμε τα μοναδικά εδέσματα της κυρίας Μαίρης που ξέρει να μας κακομαθαίνει με τις λιχουδιές της.

Κι όλα αυτά μέσα στο υπέροχο σαλόνι της... Στο πιο όμορφο σαλόνι της πόλης μας!

Που βρίσκεται αυτό;  Μα στην οδό Αγ. Βαρβάρας & Καβάλας 13. φυσικά!

















Καλή διασκέδαση!

Να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!

Παλιές ιστορίες...

Βροχή πέφτουν οι προτάσεις για το Σαββατόβραδο...
φαίνεται πως στον Κορυδαλλό, δεν καθόμαστε φρόνιμα... Και καλύτερα δηλαδή!
Τα καλά παιδιά πάνε στον Παράδεισο ενώ τα ''κακά'' πάνε παντού....
Στον Κορυδαλλό πάντα...

Ξεκινάς λοιπόν με ένα καφενείο...αλλιώτικο από τα άλλα!

"Παλιές ιστορίες"





Εκεί, εκτός από τον καφέ και το ουζάκι που μπορείς να απολαύσεις κάθε μέρα, μπορείς να πας αύριο το βράδυ και να ακούσεις μουσική και τραγούδια από δυο νέα παιδιά...

Την Γιώτα Βόκαλη και τον Γιάννη Γεωργόπουλο.

Τα υπόλοιπα, δηλαδή το κρασάκι , τα μεζεδάκια και την ζεστή ατμόσφαιρα τα αναλαμβάνουν οι "ΠΑΛΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ"

Εσείς πάρτε μόνο την παρέα σας και το κέφι σας!

Στις 9:00μμ να είστε εκεί.....

Που;;

- Γρηγορίου Λαμπράκη 175 







Και συνεχίζεις .... Η Νύχτα του Σαββάτου εξάλλου, είναι μεγάλη!

Καλή διασκέδαση...

Κάνε τη διαφορά...

Όλοι γκρινιάζουν....

Κανείς δεν έχει λεφτά, κανείς δεν έχει ελπίδα, όλα είναι μάταια , όλα είναι κουραστικά.

Δεν υπάρχουν φιλίες, δεν υπάρχει ανθρωπιά, δεν υπάρχει τίποτα θετικό...

Δεν υπάρχει αγάπη...

Τα έχεις ακούσει. Σε έχουν παρασύρει...

Σταμάτα! 

Κλείσε τα αφτιά σου στον αρνητισμό. Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο..

Δώσε εσύ το καλό παράδειγμα...

Χαμογέλα, βοήθησε, δώσε κουράγιο, δώσε αγάπη...

ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ! 

Η Γυριστρούλα φέτος φοράει στιλέτο!

Και θα τα αγοράσει από το κατάστημα Γκουλής που βρίσκεται στα σύνορα Κορυδαλλού -Αγίας Βαρβάρας στην οδό  Ελευθερίου Βενιζέλου 132.

Γιατί θα φορέσει στιλέτο; Γιατί φέτος η μόδα στέκεται σε λεπτά τακούνια ...

και γιατί .....


 



..... Είναι πανέμορφα! Η επιτομή της γυναικείας κομψότητας, δεν βρίσκετε;


Να την ακούτε την Γυριστρούλα....Γυρίζει και γνωρίζει!

Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε...

Καλημέρα Αγαποκορυδαλλιώτες μου...

Ίωση να το πω;  Κρύωμα να το πω; Ότι κι αν είναι, με έχει καταβάλει από την Δευτέρα και δεν μπορώ να σηκώσω κεφάλι ... Κούραση , πολύ κούραση αισθάνομαι και πολλή νύστα.. Η αλήθεια είναι ότι το Παρασκευοσαββατοκύριακο που μας πέρασε τα έκανα τα ξενύχτια μου και τις πήγα τις βολτούλες μου. Την Παρασκευή μάλιστα είχα και τα γενέθλιά μου οπότε ένας λόγος παραπάνω.




Τί νέα έχουμε; Βασικά δεν έχουμε νέα αλλά έχουμε επισκέψεις στα ίδια μέρη που αγαπήσαμε και συνεχίζουμε να αγαπάμε. Την Κυριακή το μεσημέρι λοιπόν, βρέθηκα ξανά στην Πυθία .. Ναι καλέ, ξανάνοιξε και ετοιμάζεται για πολλά νέα πράγματα. Η κυρία Μαίρη , μεταξύ καφέ (με λουκουμάκι) και εξαιρετικής μελιτζανόπιτας -ναι έμεινα αρκετή ώρα οπότε δοκίμασα απ'όλα- μου εκμυστηρεύτηκε τα σχέδιά της για τον χειμώνα που έρχεται. Δεν θα σας τα πω ακόμα όμως.. Θα τα μαθαίνετε σιγά σιγά , όταν έρθει η ώρα τους. Έτσι για να σας κρατάω σε αγωνία.

...............................................


Το βραδάκι της Κυριακή πήγα στα εγκαίνια του Μπαχάλικου με την φίλη μου και περάσαμε πολύ όμορφα... Κόσμο να δουν τα μάτια σας! Φανταστείτε ότι τα εγκαίνια ήταν στις 4μμ, κι εμείς πήγαμε στις 10μμ και παρόλα αυτά δεν βρίσκαμε τραπέζι να καθίσουμε. Ευτυχώς τα παιδιά που έπαιζαν μουσική, μας παραχώρησαν το δικό τους τραπέζι κι έτσι μπορέσαμε να τους απολαύσουμε. Και για το Μπαχάλικο  έμαθα σχέδια και στόχους αλλά πάλι δεν σας λέω τίποτα.


Ένα να ξέρετε... Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε και φέτος , και θα περάσουμε τέλεια! Γιατί "χρώμα δεν αλλάζουν τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε" ... και φέτος κοιτάζουν με αισιοδοξία!

Να έχετε μια υπέροχη μέρα!

Winter is coming...

Από σήμερα και κάθε Σάββατο βράδυ στο Beeronos!

Χαμογέλα καλέ... Μας φωτογραφίζουν!

Χαμογέλα!
Είναι αγχολυτικό...
Είναι στιγμιαίο λίφτινγκ...
Είναι στάση ζωής...
Είναι ανησυχητικό για τους εχθρούς μας...
Είναι ενθαρρυντικό για τους φίλους μας...
Είναι πηγή νεότητας...
Είναι σημάδι ψυχικής υγείας, ακτινοβολίας, αυτογνωσίας, αυτοσεβασμού και θετικής ενέργειας!

Το χαμόγελο είναι πολλά πράγματα... αλλά πάνω από όλα είναι αυτό που αποτυπώνεται τέλεια στην φωτογραφία...

Α, ναι , δεν στο είπα; Μας φωτογραφίζουν!

Ποιος;....

Η ΖΩΗ ΜΑΣ!

Η Γυριστρούλα πάει σε Galerie... (De beaute)!

Καλημέρα, και καλή εβδομάδα.... 

Μήπως σας έλειψε κάποια; 

Κι εμένα! Πάρα πολύ μάλιστα!

Κι εκεί που περίμενα ότι θα επιστρέψει πανηγυρικά ύστερα από τόσους μήνες απουσίας και θα αρχίσει να με αγκαλιάζει και να με φιλάει εξιστορώντας μου όλα της τα νέα... εκείνη, όχι μόνο δεν είπε κουβέντα σχετικά με το πού ήταν και τί έκανε όλο αυτόν τον καιρό, όχι μόνο δεν έδειξε ίχνος μεταμέλειας, αλλά μπήκε κουνάμενη συνάμενη, κρατώντας ένα μωβ σακουλάκι από τα Gallery De Beaute στο χέρι και μου είπε σαν να μην συμβαίνει τίποτα...
- Πρώτον, αγόρασα δυο σκιές ματιών από το Galerie de Beaute, και δεύτερον τον χειμώνα θα φορεθούν τα σκούρα χρώματα στο μακιγιάζ!
Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι! Καταλαβαίνετε, τέτοιο θράσος το παλιοκόριτσο! Ούτε μια καλημέρα ... Τίποτα!
Από την άλλη, ως γυναίκα, ''τσίμπησα'' με την πρότασή της και θέλησα να μάθω περισσότερα. Θα την μάλωνα αργότερα.

Μου έδειξε λοιπόν πρώτα την μία σκιά που αγόρασε. Είναι ανθρακί κι έχει μέσα αυτό το πολύ ωραίο γκλίτερ που βλέπετε... (σιγά που δεν θα είχε, Γυριστρούλα είναι αυτή..)

Δεύτερον, για να μου αποδείξει τα λεγόμενά της άρχισε να μου δείχνει φωτογραφίες από μια διαφημιστική μπροσούρα γνωστής εταιρίας με προιόντα μακιγιάζ, που της έδωσαν στο κατάστημα...

Τρίτον δέχτηκε να την φωτογραφήσω για να μου αποδείξει ότι εκείνη πρώτη είχε λανσάρει αυτό το μακιγιάζ... και ισχυρίζεται μάλιστα ότι την αντιγράφουν... (no coments!)

Πάντως, οφείλω να ομολογήσω ότι παραμένει κουκλίτσα! 

Όσο για το αν την μάλωσα... Ε, πως να την μαλώσεις αυτή την κοπέλα, με ένα της χαμόγελο και μια τσαχπινιά, ξεχνάς τα καπρίτσια της! 

Εξάλλου, μου έταξε ότι δεν θα ξαναφύγει , τώρα μάλιστα που πήρε δική της στήλη. Αρκεί , λέει, να τα γράφω εγώ γιατί εκείνη έχει μικρά χεράκια και κουράζεται με το πληκτρολόγιο...

Τί να πω κι εγώ;

Είπα μόνο ....

Wellcome Gyristroula

Love Korydallos loves you!

Και μου χάρισε την σκιά ματιών που πήρε... 

(μα τί γλυκό κορίτσι!!)

Σήμερα Tabacco..

Για σήμερα το βράδυ........






To Tabacco άνοιξε και μας περιμένει...

Με ένα Live από τους ''The velvet effect" υποδεχόμαστε το φθινόπωρο που σήμερα έκανε αισθητή την παρουσία του.

Στην θαλπωρή του Tabacco λοιπόν το βραδάκι , με μουσική, ποτό και καλή παρέα!
Στις

Να περάστε όμορφα ότι κι αν κάνετε, όπως κι αν το κάνετε!

Το ταξίδι του σαλιγκαριού.

Μια ιστορία ....





Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μακρινό δάσος, ζούσε ένα σαλιγκάρι. Εξωτερικά ήταν ένα συνηθισμένο σαλιγκάρι όπως τόσα και τόσα άλλα. Όμως μέσα του συνέβαινε κάτι διαφορετικό, τον έκαιγε μια φλόγα. Να ταξιδέψει! Ο προορισμός, που είχε θέσει στον εαυτό του ήταν η πόλη. Μια πόλη που είχε δει μόνο τα φώτα της, ένα βράδυ που κατάφερε να σκαρφαλώσει στο ψηλότερο δέντρο του δάσους. Τόσο τον είχε μαγέψει το θέαμα, που αμέσως είπε μέσα του "εκεί θέλω να πάω", και άρχισε να οργανώνει το ταξίδι του..
 Ύστερα από λίγες μέρες κι αφού τα είχε οργανώσει όλα στην εντέλεια, ξεκίνησε. Βρήκε το μονοπάτι που θα τον οδηγούσε κατευθείαν στην πόλη και άρχισε να σέρνεται πάνω του, αργά αργά ...σαλιγκαρίσια!
Οι μέρες περνούσαν. κι εκείνο εκεί, στον αγώνα του να φτάσει στην πόλη. Όταν κουραζόταν, σταματούσε λίγο να ξαποστάσει κι ύστερα πάλι ριχνόταν με καινούρια ορμή στον δρόμο. Όμως, πόση ΄'ορμή" μπορεί να έχει ένα σαλιγκάρι; Η ταχύτητά του ήταν τόσο αργή, που μερικές φορές σκεφτόταν πως δεν θα φτάσει ποτέ στον προορισμό του.. Ήταν κι αυτά τα μυρμήγκια που τον προσπερνούσαν με γρηγοράδα! Μια μέρα σταμάτησε ένα από αυτά και του είπε
 "Σε ζηλεύω φίλε μου, που περπατάς τόσο γρήγορα! Αν είχα εγώ την ταχύτητά σου, θα πήγαινα στην πόλη μια ώρα αρχύτερα και δεν θα αργούσα τόσο."
Το μυρμήγκι απόρησε. Σήκωσε αδιάφορα τους ώμους του.
"Μα γιατί να θέλω να πάω στην πόλη;" είπε και συνέχισε την πορεία του.
Πέρασαν κι άλλες μέρες και το σαλιγκάρι είχε αρχίσει να δυσανασχετεί με την αργοπορία του. Περνούσαν πάνω από το κεφάλι του κι αυτές οι πλουμιστές πεταλούδες με τα φτερά τους και του θύμιζαν πως εκείνο ήταν αναγκασμένο να σέρνεται στο χώμα.. Κάποια στιγμή, μία από αυτές προσγειώθηκε μπροστά του.
"Σε ζηλεύω φίλη μου που έχεις φτερά και πετάς! Αν είχα εγώ τα φτερά σου θα έφτανα στην πόλη μια ώρα αρχύτερα" της είπε.
"Μα γιατί να θέλω να πάω στην πόλη;" απόρησε η πεταλούδα και πέταξε προς το κοντινότερο λουλούδι.
Το σαλιγκάρι συνέχισε την αργή του πορεία με επιμονή και θέληση. Κι άλλες μέρες πέρασαν μα η πόλη ήταν πολύ μακριά ακόμα.
Λίγο η ζέστη, λίγο οι πέτρες που του έκοβαν τον δρόμο κι έπρεπε να τις προσπεράσει σκαρφαλώνοντας πάνω τους, λίγο το ένα λίγο το άλλο,  οι δυνάμεις άρχισαν να τον εγκαταλείπουν.
Ήταν κι αυτές οι ακρίδες που περνούσαν από δίπλα του πηδώντας γρήγορα! Πόσο τις ζήλευε.
Μια ακριδούλα στάθηκε για μερικά λεπτά δίπλα του για να μασουλήσει ένα φυλλαράκι.
"Σε ζηλεύω φίλη μου που έχεις μακριά πόδια και μπορείς να πηδάς τόσο μεγάλες αποστάσεις! Αν είχα εγώ τα πόδια σου θα βρισκόμουν στην πόλη με ένα και μόνο άλμα" είπε το σαλιγκάρι με παράπονο.
Η ακρίδα συνοφρυώθηκε.
"Μα γιατί να θέλω να πάω στην πόλη!" είπε ενοχλημένη και πήδηξε μακριά του.
Το σαλιγκάρι συνέχισε την πορεία του αλλά είχε αρχίσει πια να απογοητεύεται. Μέρες περνούσαν, νύχτες περνούσαν, και η πόλη ήταν πολύ μακριά ακόμα..
Κάθισε σε μια μεγάλη πέτρα να ξαποστάσει και να σκεφτεί έναν τρόπο για να πάει πιο γρήγορα στην πόλη. Όμως όσο σκεφτόταν τόσο κατέληγε σε αδιέξοδο. Ίσως να μην ήταν καλή ιδέα τελικά, ίσως έπρεπε να μείνει πίσω, στο δάσος. Ίσως τα σαλιγκάρια να μην πρέπει να κάνουν όνειρα! 'Ολα αυτά σκεφτόταν το σαλιγκάρι μας και τα ματάκια του γέμισαν δάκρυα.
Μια κουκουβάγια που πετούσε εκεί γύρω, άκουσε τους λυγμούς του και πλησίασε.
Το σαλιγκάρι, βλέποντας την κουκουβάγια, τρόμαξε τόσο πολύ που έβγαλε μια κραυγή
"Σε παρακαλώ, μην με φάς!" της είπε.
Η κουκουβάγια γέλασε.
"Ηρέμησε, δεν θα σε φάω. Πες μου τι σε απασχολεί"
Το σαλιγκάρι άρχισε να της διηγείται όλη την ιστορία του και η κουκουβάγια τον άκουσε πολύ προσεκτικά. Μόλις τελείωσε την διήγηση, του είπε με την ήρεμη φωνή της.
"Σκούπισε τα μάτια σου κι ανέβα στην πλάτη μου. Θα σε πάω εγώ στην πόλη.. Αλλά πρώτα θα σου δείξω κάτι!"
Η χαρά του σαλιγκαριού ήταν μεγάλη. Επιτέλους θα τον βοηθούσε κάποιος... Ανέβηκε στην πλάτη της κουκουβάγιας, χωρίς δεύτερη σκέψη και η πτήση τους ξεκίνησε..
 Όταν κόντευαν να φτάσουν, η κουκουβάγια έκανε μια στάση σε ένα ψηλό δέντρο που δέσποζε στην είσοδο της πόλης.
"Γιατί σταματήσαμε εδώ;" απόρησε ο μικρός ταξιδιώτης
"Κοίτα! Κοίτα κάτω! " του είπε η κουκουβάγια και του έδειξε τον δρόμο "Τι βλέπεις;''
"Τίποτα!.. Μόνο χώμα και πέτρες"είπε το σαλιγκάρι.
"Και τώρα κοίτα εκεί! Τι βλέπεις;" είπε και του έδειξε λίγο πιο πέρα προς το σημείο από όπου είχαν έρθει.
"Είναι η πέτρα από όπου με πήρες." είπε το σαλιγκάρι.
"Και τώρα κοίταξε πιο μακρυά πίσω από την πέτρα αυτή. Κοίτα προς το δάσος. Τί βλέπεις;"
Το σαλιγκάρι έριξε το βλέμμα του πάνω στο μονοπάτι το οποίο ξεκινούσε από το δάσος κι έφτανε μέχρι την πέτρα. Κι έτσι όπως έπεφτε επάνω του ο ήλιος...είδε.... Κάτι να γυαλίζει! Μια μακριά ασημένια κλωστή που ξεκινούσε από το δάσος κι έφτανε μέχρι το σημείο που είχε συναντηθεί με την κουκουβάγια.. Και μετά η γραμμή κοβόταν απότομα.
"Τί είναι αυτή η ασημένια γραμμή;" απόρησε το σαλιγκάρι.
"Είναι η πορεία σου! Κοίτα πόσο δρόμο έκανες μόνος σου, με την δική σου προσπάθεια. Κοίτα πως η διαδρομή σημαδεύτηκε από την γραμμή που άφησες πίσω σου.. Δεν είναι όμορφη αυτή η ασημένια γραμμή; Είναι δική σου. Εσύ την δημιούργησες. Και τώρα κοίτα την πορεία σου από την πέτρα ως εδώ.. Δεν φαίνεται να έχεις διανύσει αυτή την απόσταση. Δεν έχει τίποτα που να θυμίζει πως πέρασες αυτόν τον δρόμο. Γιατί τον διάνυσες άκοπα, επάνω στα φτερά μου. Αυτό ήθελα να σου δείξω. Και τώρα πάμε στην πόλη, σε έφερα στον προορισμό σου." είπε η κουκουβάγια και ξεκίνησε.
"Σταμάτα! Δεν θέλω να με πας στην πόλη." είπε το σαλιγκάρι.
"Άλλαξες γνώμη;''
"Όχι! Στην πόλη θα πάω, αλλά θα πάω μόνος μου! Θέλω να με πας πίσω στην πέτρα που συναντηθήκαμε." είπε ο ταξιδιώτης και η κουκουβάγια ακολούθησε την επιθυμία του..
Τον πήγε πίσω στην πέτρα και τον αποχαιρέτησε εγκάρδια.
"Καλό δρόμο φίλε μου! να προσέχεις!" του είπε.
"Σε ευχαριστώ για όλα!" απάντησε το σαλιγκάρι και συνέχισε την αργή του πορεία προς την πόλη.
Κανείς δεν έμαθε ποτέ αν έφτασε στον προορισμό του. Κανείς δεν έμαθε ποτέ , γιατί ήταν τόσο σημαντικό για ένα σαλιγκάρι να φτάσει στην πόλη.. Αυτό που όλοι είδαν και συνεχίζουν να βλέπουν αιώνες τώρα... είναι αυτές οι λεπτές ασημένιες πολύτιμες κλωστές που δείχνουν πως από αυτόν τον κόσμο πέρασαν ονειροπόλα πεισματάρικα σαλιγκάρια!


Να έχετε ένα όμορφο απόγευμα και να μην το βάζετε κάτω..


Η ιστορία αυτή γράφτηκε και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Vasia is Writing στις 4-5-2014. 
Έκτοτε έχει κάνει το γύρω του διαδικτύου, και ίσως να το έχετε δει αναρτημένο σε άλλα blogs ή site!  Τελικά, το πεισματάρικο σαλιγκάρι... έχει αφήσει πολλές ασημένιες κλωστές και κατάφερε όχι μόνο να φτάσει στην πόλη, αλλά να γυρίσει και τον κόσμο! 

Που θα πάμε σήμερα το βράδυ;

Παρασκευή βράδυ και δεν θέλετε να μείνετε μέσα;

Σας έχω πρόταση .... Φωτιά και λαύρα!








Θα πάρετε  την παρέα σας και θα πάτε στο Beeri Beeri που κάνει επετειακό πάρτι για τον έναν χρόνο λειτουργίας.

Εκεί, θα πιείτε τις καλύτερες μπύρες του κόσμου, θα απολαύσετε υπέροχες μπυροποικιλίες και θα ακούσετε μια μουσική μπάντα ...που τα δίνει όλα! ... Πηγαίνετε και θα με θυμηθείτε...
Το βράδυ στις 9.30 να είστε εκεί...




Πως;;; Δεν έχετε ξαναπάει; Ε, τότε πάρτε μια ιδέα κάνοντας κλικ εδώ


Να έχετε όλοι μια πολύ όμορφη μέρα ...

Καλή Παρασκευή!

Πέμπτη....

Η Πέμπτη από τα παιδικά μου χρόνια ήταν συνυφασμένη στο μυαλό μου με την αφθονία! Κι αυτό γιατί κάθε Πέμπτη είχαμε ''Λαική'' στην γειτονιά. Γύριζα από το σχολείο και η μαμά μου είχε γεμίσει το ψυγείο με φρούτα, λαχανικά και τις πιο πολλές φορές είχαμε για μεσημεριανό,τηγανιτό ψαράκι και χόρτα, ένα φαγητό που μου άρεσε πολύ. Όταν ήταν η εποχή για κεράσια και άλλα καλοκαιρινά φρουτάκια , και ήξερα ότι υπήρχαν στο ψυγείο μας, σηκωνόμουν από το τραπέζι νωρίς , προφασιζόμενη ότι χόρτασα, για να βουτήξω το μπόλ με τα κεράσια και να του δώσω να καταλάβει! Επίσης η Πέμπτη είχε και ένα άλλο νόημα για μένα, από μικρή άκουγα την μαμά μου να εξιστορεί στις φίλες της πως όλα τα σημαντικά γεγονότα της ζωής της συνέβησαν Πέμπτη, μεταξύ αυτών και η γέννηση μου..
Έτσι , η Πέμπτη πήρε μέσα στο μυαλό μου μια όμορφη διάσταση, και μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής σαν μέρα, κάτι σαν μικρό Σάββατο.

Τις Πέμπτες θα ήθελα να βγαίνω, θα ήθελα να πηγαίνω σε συναυλίες, σε μεζεδοπωλεία, σε συμπαθητικά καφέ με φίλους. Δυστυχώς δεν μπορώ να το κάνω πάντα, λόγω των υποχρεώσεων, αλλά όταν τα καταφέρνω είμαι πολύ χαρούμενη! Και ο Κορυδαλλός είναι ζωντανός τις Πέμπτες, έτσι για να σε βάλει γλυκά στο κλίμα για το Παρασκευοσάββατο!..
Όπως και να έχει πάντως καλό είναι να βρίσκουμε λίγο χρόνο να βγαίνουμε, να ερχόμαστε σε επαφή με φίλους και να ανανεώνουμε την διάθεσή μας, είτε είναι Πέμπτη, είτε δεν είναι!
Το σημαντικό είναι να ζούμε την κάθε μέρα μας σαν να είναι η πρώτη της υπόλοιπης ζωής μας, αλλά αν αυτό σας φαίνεται δύσκολο, τουλάχιστον ορίστε εσείς μια μέρα της εβδομάδας η οποία σας θυμίζει   χαρά, αφθονία και αναγέννηση.. Για μένα είναι η Πέμπτη...

Μας αρέσει και η Τέχνη!

Επειδή εδώ,στο Love Korydallos ΑΓΑΠΑΜΕ την Τέχνη πάσης φύσεως , αναδημοσιεύω το παρακάτω κείμενο που βρήκα στην σελίδα του Δήμου Κορυδαλλού για να ενημερωθούμε όλοι!

Έκθεση Ζωγραφικής και Γλυπτικής Ειρήνης Τελίδου & Νικολάου Χατζηελευθερίου
25 Σεπτεμβρίου έως 6 Οκτωβρίου 2014, 19:00 - 23:00

Εγκαίνια, Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 21:00
Πνευματικό Κέντρο «Μελίνα Μερκούρη»
Καρυταίνης 1 & Γρηγορίου Λαμπράκη, Κορυδαλλός
1ος Όροφος, Αίθουσα «Κ»


Σε αυτή την έκθεση με θέμα «Πνευματική Αναγέννηση» ο Νικόλαος Χατζηελευθερίου και η Ειρήνη Τελίδου προσδοκούν να αφυπνίσουν τις συνειδήσεις των απορημένων σ’ έναν κόσμο αιωνιότητας και να φανερώσουν τα κρυμμένα μυστικά της τέχνης της μετουσίωσης της ύλης, εκφράζοντας τα συναισθήματα τους για τον κόσμο που αντιλαμβάνονται, προτείνοντας εναλλακτικές πραγματικότητες, ενισχύοντας τις θεϊκές, τις ανώτερες.
Η επιλογή του να ζεις χαράζοντας τα όνειρα σου κάπου μέσα στο χρόνο είναι θέμα ελευθερίας.

Δείτε τα Βιογραφικά των καλλιτεχνών στον παρακάτω σύνδεσμο.

http://www.korydallos.gr/Default.aspx?tabid=36&ctl=Details&Mid=371&ItemID=1611&selecteddate=25/9/2014&language=el-GR





Πηγή : Δήμος Κορυδαλλού- Facebook

Ο χρόνος σου μετράει ... Από τώρα!

Μια πολύ όμορφη δράση από τις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου Κορυδαλλού. Διαβάστε το παρακάτω κείμενο και θα καταλάβετε... Εγώ το βρήκα πολύ ενδιαφέρον πάντως γιαυτό και το αναδημοσιεύω.




Τράπεζα χρόνου από τις Κοινωνικές Υπηρεσίες: Δίνεις αυτό που σου περισσεύει, παίρνεις αυτό που έχεις ανάγκη.
Τράπεζα Χρόνου ή αλλιώς ένα ανθρώπινο δίκτυο ανταλλαγής υπηρεσιών και προϊόντων, δημιουργούν οι Κοινωνικές Υπηρεσίες του Δήμου Κορυδαλλού στο πλαίσιο της πράξης «Κοινωνικές δομές για την καταπολέμηση της φτώχειας», από τη σύμπραξη των δήμων Αγίας Βαρβάρας, Κορυδαλλού και του «Ομίλου UNESCO για τον πολιτισμό της ειρήνης». Πρόκειται για ένα δίκτυο αλληλέγγυας οικονομίας χωρίς χρήματα με μονάδα συναλλαγής τον χρόνο και όχι το χρήμα. Τα μέλη της Τράπεζας μπορούν να δώσουν και να πάρουν από φροντιστηριακά μαθήματα και φύλαξη παιδιών, έως οικοδομικές εργασίες, μαστορέματα, υπηρεσίες καθαρισμού και πολλά άλλα, ανάλογα με τις δεξιότητες και τις ανάγκες τους. Χρησιμοποιώντας το χρόνο ως βασικό μέσο συνδιαλλαγής, η Τράπεζα οργανώνει τους συμμετέχοντες προκειμένου να αξιοποιηθούν οι σχετικές ικανότητες που μπορεί να διαθέτουν ενώ, παράλληλα, καθένας απ’ αυτούς μπορεί να ωφεληθεί από τις σχετικές υπηρεσίες που προσφέρονται μέσω της τράπεζας. Για κάθε ώρα προσφοράς κάποιας υπηρεσίας ή πρακτικής υποστήριξης, ο συμμετέχων μπορεί να αξιοποιήσει αντίστοιχα μια ώρα αποδοχής υπηρεσιών που προσφέρονται από άλλους, μέσω της τράπεζας χρόνου. Γενικά, η Τράπεζα Χρόνου στοχεύει στη δημιουργία ενός δικτύου συναλλαγής υπηρεσιών, έτσι ώστε να συμβάλλει στην καταπολέμηση της φτώχειας και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, αποδεσμεύοντας από την αποκλειστική χρήση του χρήματος. Πληροφορίες και συμμετοχές: Γραφείο Διαμεσολάβησης, Κοινωνικές Υπηρεσίες, Ξενοφώντος 5, 3ος όροφος, τηλ. 210-49.41.132, 9.00- 17.00.


Πηγή: Δήμος Κορυδαλλού-Facebook 

Δέκα θαυματουργές δίαιτες με άμεσα αποτελέσματα!

Είναι γνωστές. Τις ξέρουμε όλοι. Το μόνο που χρειάζεται για να έχουν "αποτέλεσμα" είναι πειθαρχία!

Είναι οι δέκα πιο θαυματουργές δίαιτες που υπάρχουν και σας τις παρουσιάζω..

1. Η Δίαιτα της ''Αποδευτέρας"
Λες τρεις φορές''από Δευτέρα θα κάνω δίαιτα''! Ήδη αισθάνεσαι πιο αδύνατος...οπότε ας φας λίγο παραπάνω σήμερα, αύριο, την Τετάρτη, την Πέμπτη...κοκ. Ε, να μην πέσεις και κάτω!

2. Η δίαιτα του ''Αποαύριο"
Αποφασίζεις πως από αύριο θα σταματήσεις τις ατασθαλίες και τις νυχτερινές εξορμήσεις στο ψυγείο. Ήδη αισθάνεσαι πιο αδύνατος! Επιβραβεύεις τον εαυτό σου με ένα γλυκάκι!

3. Η δίαιτα της ημέρας.
Το πρωί φτιάχνεις καφέ χωρίς ζάχαρη και δεν τρως πρωινό γιατί πήρες απόφαση να αδυνατίσεις. Κατά τις 11 νιώθεις λιγούρα που την καταπολεμάς με ένα γιαουρτάκι ...με μέλι, αμύγδαλα, δημητριακά, ένα βραστό αβγό, μια τυρόπιτα κι ένα μίλκο. Το μεσημέρι τρως ελαφρά, μόνο ένα σουβλάκι. Το απόγευμα ήδη νιώθεις πιο αδύνατος, γιαυτό επιβραβεύεις τον εαυτό σου στο βραδινό, με πίτσα κόκα κόλα , παγωτό , και μια σοκολάτα για επιδόρπιο (όχι, το παγωτό δεν το θεωρείς επιδόρπιο , είναι τροφή!)

4. Η δίαιτα "μαχαίρι"
Παίρνεις απόφαση και κόβεις ''μαχαίρι'' το φαγητό! Όμως προσοχή, ΑΦΟΥ έχεις τελειώσει ένα λουκούλλειο γεύμα κι είσαι στα πρόθυρα εμφράγματος από δυσπεψία.. Μετά από τρεις ώρες -και τρεις σόδες- αισθάνεσαι αισθητά πιο αδύνατος και οραματίζεσαι το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά που θα είσαι ΤΟ κορμί και όλοι-όλες θα σε κερνούν μπυρίτσες! Μπυρίτσες είπες; Ε, την δικαιούσαι τώρα μια μπυρίτσα, χαλάλι σου μετά από τόση δίαιτα.

5. Η δίαιτα του μικρότερου .
Αγοράζεις ρούχο μικρότερο μέγεθος! Αποφασίζεις δίαιτα ε π ί   τ ό π ο υ !!
Λίγη ώρα μετά, το γουργούρισμα της κοιλιακής χώρας, σου υπενθυμίζει πως ...θα πρέπει ήδη να αισθάνεσαι πιο αδύνατος! Ωστόσο το ρούχο τώρα που το ξαναβλέπεις δεν είναι και τόσο όμορφο, μάλλον θα το αλλάξεις αύριο .. Προς το παρόν μπορείς να παραγγείλεις δυο σουβλάκια, να έρθουν μέχρι να παγώσει το τσιζ κέικ στο ψυγείο!

6. Η δίαιτα του μεγαλύτερου.
Αγοράζεις ρούχο πολύ μεγαλύτερο νούμερο.Το φοράς.... Ήδη αισθάνεσαι πιο αδύνατος! Εξακριβωμένο. Οπότε το γιορτάζεις με μια πίτσα σπέσιαλ.

7. Η δίαιτα του Μπόλιγουντ.
(για γυναίκες)
Παρακολουθείς μια ταινία Μπόλιγουντ! Βλέπεις όλες τις Ινδές που είναι αφρατούλες κι αισθάνεσαι ήδη πιο αδύνατη. Σκέφτεσαι να υιοθετήσεις και το ανάλογο ντύσιμο που ''καλύπτει'' τα παχάκια από αύριο. Παραγγέλνεις ινδικό για να πιάσεις κατάσταση!
 Η δίαιτα του Μπόλιγουντ 2
(για άντρες)
Παρακολουθείς μια ταινία Μπόλιγουντ! Σκέφτεσαι την φτώχεια των Ινδών , τα απαίσια φαγητά τους ,κι αισθάνεσαι ευτυχής που είσαι Έλληνας. Παραγγέλνεις γκρικ σουβλάκι και κόκα κόλα zero. Δεν αισθάνεσαι πιο αδύνατος αλλά μπορείς να κάνεις την δίαιτα ''αποαύριο"

8. Η δίαιτα των light
Αποφασίζεις να κάνεις δίαιτα. Πηγαίνεις στο σούπερ μάρκετ και ψωνίζεις όσα πιο πολλά light προϊόντα μπορείς. Ήδη αισθάνεσαι πιο αδύνατος. Συνάμα αισθάνεσαι και γυμνασμένος αφού περπατούσες τόση ώρα και στο τέλος σήκωσες και τα βάρη! Απολαμβάνεις χωρίς τύψεις ΟΛΑ όσα ψώνισες. Την επόμενη μέρα επαναλαμβάνεις τη διαδικασία.

9. Η δίαιτα της υγείας
Αποφασίζεις να κάνεις δίαιτα. Τις πρώτες ώρες την τηρείς κατά γράμμα. Ύστερα από λίγο νιώθεις μια σκοτοδίνη , μια ζάλη μια αδιαθεσία και σου περνά από το μυαλό πώς ίσως έχεις κάτι πολύ σοβαρό, που μπορεί να σε στείλει στον άλλο κόσμο. Οπότε λες μέσα σου '' την υγειά μου να έχω , κι ας έχω και δυο τρία κιλάκια παραπάνω!" Ήδη αισθάνεσαι πιο αδύνατος, και το γιορτάζεις με μια καρμπονάρα.

10. Η δίαιτα του "όταν''
Λες ''Όταν θα τελειώσει το Πάσχα , τα Χριστούγεννα, οι Απόκριες , το καλοκαίρι , οι διακοπές κλπ θα κάνω δίαιτα!''  Ήδη αισθάνεσαι πιο αδύνατος ! Παράλληλα συνειδητοποιείς ότι όλος ο χρόνος είναι γεμάτος γιορτές, οπότε θα έχεις μακροχρόνια αποτελέσματα.

Αυτές είναι οι δέκα πιο αποτελεσματικές δίαιτες που υπάρχουν! Όλοι μας τις έχουμε δοκιμάσει και έχουμε ωφεληθεί από τα αποτελέσματα τους. Προσοχή όμως! Όπως σε κάθε δίαιτα, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να διαταραχθεί η υγεία μας και να αναγκαστούμε να καταφύγουμε στον γιατρό ο οποίος θα συστήσει θεραπεία με ...
                                           σωστή διατροφή και άσκηση!!

Εναλλακτικά , μπορούμε να πάρουμε ιδέες από αυτό το βιβλίο που αν κρίνω από τον τίτλο , θα πρέπει να είναι πολύ ενδιαφέρον!!

Η υπογραφή και πως να την αλλάξεις!

Πριν από πολύ καιρό είχα κάνει μια ανάρτηση στο άλλο μου blog για το πώς άλλαξα την υπογραφή μου η οποία δεν μου άρεσε καθόλου. Ε, λοιπόν, αυτή η ανάρτηση, έχει "μετρήσει" τις περισσότερες προβολές! Απίστευτο;  Κι όχι μόνο αυτό. Έχω λάβει μηνύματα και e-mail από κάποιους φίλους που με ρωτούν πως γίνεται....η αλλαγή!
 Ομολογώ πως δεν περίμενα να υπάρχει τέτοιο ενδιαφέρον για την αλλαγή της υπογραφής, αλλά όπως φαίνεται υπάρχουν κι άλλοι τελειομανείς σε αυτή τη χώρα που θέλουν να αλλάζουν ότι δεν τους αρέσει. Ακόμα κι αν αυτό είναι η υπογραφή τους.
 Αφορμή για την σημερινή ανάρτηση ήταν ένα σχόλιο που άφησε πριν λίγες μέρες η φίλη Nefeli Ntour.
 Για να σας θυμίσω λίγο την ιστορία, θα σας πω πως επειδή δεν μου άρεσε η υπογραφή μου , βάλθηκα να την αλλάξω. Για να το καταφέρω αυτό, επισκέφτηκα διάφορες σελίδες, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε τίποτα στα ελληνικά. Γιαυτό, άρχισα να ψάχνω στα ξένα sites..  Δεν θυμάμαι ακριβώς ποιο είχα επισκεφτεί, αλλά θυμάμαι τις οδηγίες. Λοιπόν έχουμε και λέμε...

1 Παίρνουμε ένα χαρτί και ένα μολύβι ή στυλό. (στην πραγματικότητα παίρνουμε πολλά χαρτιά...)


 

Η παλιά μου υπογραφή.. 

2 Γράφουμε το όνομά μας. Εδώ προσέξτε, αν θέλετε να περιέχει η υπογραφή σας και και το όνομα και το επώνυμο, όπως η δική μου, γράφετε και τα δύο. Δηλαδή, για παράδειγμα Βάσια Ακαρέπη. Το πιο πιθανό όμως είναι να θέλετε να γράφει μόνο το αρχικό του ονόματος σας και το επώνυμό σας.

Π.χ  Β. Ακαρέπη.

 (Εγώ το κάνω με δύο τρόπους, αναλόγως αν υπογράφω βιβλίο ή έγγραφο της τράπεζας. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική)

3. Αυτό το στάδιο είναι το δυσκολότερο αλλά και το πιο σημαντικό. Παρατηρήστε πολύ προσεκτικά τα γράμματα του ονόματός σας και δείτε πως μπορούν να γραφούν χωρίς να σηκώσετε το στυλό από το χαρτί. Προσπαθήστε δηλαδή να το γράψετε με μονοκοντυλιά. Και θα μου πείτε... "γιατί, είναι δύσκολο; Και την παλιά μου έτσι την έκανα!" ...Η δυσκολία έγκειται στο ότι θέλετε να αλλάξετε τον τρόπο που την κάνατε ως τώρα. Να την κάνετε δηλαδή πιο προσεγμένη, πιο καλλιτεχνική. Ίσως να χρειαστεί....να αλλάξετε κάποιο γράμμα. Τί εννοώ; Εμένα για παράδειγμα το αρχικό μου γράμμα είναι το "Β". Για να μπορέσω να περάσω στο επόμενο γράμμα με μονοκοντυλιά, χρειάστηκε να το γράψω με πεζό γράμμα , δηλαδή με "β".. . Έτσι μπορούσε το χέρι μου να κυλήσει πιο ομαλά στο επόμενο γράμμα. Κατανοητό;

4 Αφού έχετε ολοκληρώσει το βήμα της μονοκοντυλιάς , μένει η "ουρίτσα". Η τελική καλλιτεχνική γραμμή που δίνει και τον τελικό χαρακτήρα στην υπογραφή σας. Θέλετε να πηγαίνει προς τα κάτω; Δοκιμάστε το. Θέλετε να κυκλώνει το όνομά σας; Δοκιμάστε το. Κι εδώ είναι και η μεγάλη διαφορά. Τί μήνυμα θέλετε να περνά η υπογραφή σας; Θέλετε να δείχνει στους άλλους πως στοχεύετε ψηλά; Τότε θα πρέπει να τελειώνει ανοδικά. Ή να υπογραμμίζει το όνομά σας και να λέει "είμαι εδώ!" Τί έχετε ανάγκη;  Για παράδειγμα η δική μου υπογραφή ή μάλλον το τελείωμά της είναι εμπνευσμένο από το σήμα της αιωνιότητας.

5 Το τελευταίο βήμα είναι η πρακτική εξάσκηση. Έστω πως βρήκατε αυτό που σας αρέσει και καταλήξατε σε μια υπέροχη υπογραφή. Θα πρέπει, βλέποντάς την, να αισθάνεστε όμορφα. Να νιώθετε σπουδαίοι και δυνατοί. Αν ισχύει αυτό, κάντε την πολλές φορές. Πολλές πολλές φορές! Εγώ ''χάλασα'' ένα ολόκληρο τετράδιο μέχρι να γίνει απόλυτα αυτόματη! Όταν το κατάφερα, άρχισα να πειραματίζομαι με την μονογραφή. Δηλαδή μόνο με τα αρχικά μου.

Τέλος!

...

Αν το επιθυμείτε, μπορείτε να αλλάξετε την υπογραφή σας, δεν είναι δύσκολο. Το σημαντικό είναι να δημιουργήσετε ένα "σημάδι" που να σας εκφράζει!  Που θα σας κάνει να νιώθετε περήφανοι κάθε φορά που υπογράφετε...

Εξάλλου την υπογραφή μας πρέπει να προσέχουμε ΠΟΥ την βάζουμε.... Ε, καλό είναι να προσέχουμε και την ίδια την υπογραφή μας! ...

Να περνάτε όμορφα ότι κι αν κάνετε...

Πηγή Vasia is writing

Δες το κι έτσι...

Τα πράγματα δεν πάνε κάθε μέρα όπως τα υπολογίζουμε...

Μερικές φορές συμβαίνουν ατυχίες. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι ήρθε το τέλος του κόσμου... 

Μια ατυχία, ίσως ενεργοποιήσει κάποιες άμυνες που η ζωή μας είχε ανάγκη.

Ίσως μας δώσει ένα μήνυμα για κάποιον τομέα την ζωής μας που είχαμε παραμελήσει. 

Ίσως πολύ απλά να πρέπει να ρίξουμε τους ρυθμούς μας γιατί πορευόμασταν σε λάθος δρόμο.

Μια ''κακή μέρα" μπορεί να είναι η αρχή για μια καλύτερη ζωή...

αρκεί να ερμηνεύσουμε αυτό που θέλει να μας πει..

Αν πάλι , δεν τα καταφέρουμε, ας κάνουμε υπομονή...

Μέρα είναι , θα περάσει!

Μια βοήθεια για την περιήγηση!

Καλησπέρα όμορφοι άνθρωποι του Κορυδαλλού!

Καλή εβδομάδα να έχουμε!

Ελπίζω να εξερευνήσατε το ανανεωμένο Love Korydallos! Αν δεν το έχετε κάνει ήδη ...Ποτέ δεν είναι αργά! 

Μεταβείτε στην αρχική σελίδα και δείτε τις κατηγορίες που υπάρχουν επάνω, στην περιοχή ακριβώς κάτω από τον τίτλο, ή πατήστε όποια από τις αναρτήσεις σας κάνει το "κλικ" από τις πέντε που εναλλάσσονται στο slider...  Δείτε την ''Μεταξύ μας" τροφή για σκέψη, και ερευνήστε τις νεότερες αξιοσημείωτες αναρτήσεις στην περιοχή δεξιά, κάτω από την φράση "Τα νέα μας".

Μην ξεχάσετε να μεταβείτε κάτω κάτω, στο γκρι πεδίο όπου σας περιμένουν δύο witgets που εγώ προσωπικά τα λατρεύω... Ένα από το ''Σαν σήμερα" κι ένα από το "Γνωμικολογικόν" που με κάθε ανανέωση σελίδας παρουσιάζει τρία διαφορετικά αποφθέγματα. 

Αυτά σχετικά με την νέα μορφή ...

Όσο για την θεματολογία, αυτή παραμένει στο ίδιο γνωστό και αγαπημένο lovekorydallιώτικο στυλ αλλά οργανώνεται πολύ καλύτερα έτσι ώστε να γίνεται πιο προσιτή και πιο εύκολη για τον αναγνώστη. 

Στα νέα συν είναι η ξεχωριστή στήλη ''Γυριστρούλα" με θέματα υγείας, ομορφιάς, μόδας και αγορών. (αν δεν της έδινα στήλη δεν θα μου ξαναμιλούσε)...

Last but non least οι υποκατηγορίες στο γκρι πεδίο , με τα χρήσιμα τηλέφωνα του Κορυδαλλού, προτάσεις για φαγητό, και πολλές εκπλήξεις που είναι υπό κατασκευήν... (ε, να υπάρχει κι ένα σασπένς!)

Σας εύχομαι καλή περιήγηση και καλή ανάγνωση.