Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή που πήγαινα με τη μαμά μου στο πανηγύρι των Ταξιαρχών και μου έπαιρνε παιχνίδια και μαλλί της γριάς. Ωραία χρόνια, τα θυμάμαι με νοσταλγία! Περίμενα πως και πως τις 8 Νοεμβρίου, όχι πως μου έλειπαν τα παιχνίδια αλλά η όλη αυτή εμπειρία του φωταγωγημένου πανηγυριού, είχε μια μαγεία για τα παιδικά μου μάτια! Απορούσα πως οι δρόμοι γέμιζαν με κόσμο και φώτα μόνο για δυο μέρες. Ωστόσο , δεν ήμουν η μόνη που περίμενα το πανηγύρι με ανυπομονησία... Η μαμά μου το περίμενε κι εκείνη , λες κι ήταν και η ίδια παιδί. Ήταν η χαρά της! Ίσως να της θύμιζε κι εκείνης τα παιδικά της χρόνια.. Έτσι κι αλλιώς η μαγεία που βλέπουν τα παιδικά μάτια είναι πάντα ίδια, για όλους τους ανθρώπους.. Κι όταν τα χρόνια περνούν μένει αυτή η ανάμνηση, που τα μάτια σου γέμιζαν φως και λάμψη, που έπαιρνες το καλύτερο (νόμιζες) παιχνίδι και το μαλλί της γριάς! Και που κρατούσες σφιχτά το χέρι της μαμάς ,μην χαθείς στο πλήθος!....
Τώρα τα δικά μου μάτια γεμίζουν δάκρυα , όχι πίκρας, όχι γλύκας, αλλά νοσταλγίας! Και έλλειψης του χεριού που με κρατούσε ....Και είναι τα μάτια του γιου μου που γεμίζουν φως και μαγεία και ανοίγουν διάπλατα σε κάθε πάγκο , σε κάθε παιχνίδι, και με κρατάει σφιχτά από το χέρι ,μην χαθεί στο πλήθος....
Έτσι είναι η ζωή ... Ένα μεγάλο πανηγύρι...
Εφήμερο αλλά γεμάτο φως και μαγεία.....
Αρκεί να έχεις πάντα παιδικά μάτια στην καρδιά!
Τώρα τα δικά μου μάτια γεμίζουν δάκρυα , όχι πίκρας, όχι γλύκας, αλλά νοσταλγίας! Και έλλειψης του χεριού που με κρατούσε ....Και είναι τα μάτια του γιου μου που γεμίζουν φως και μαγεία και ανοίγουν διάπλατα σε κάθε πάγκο , σε κάθε παιχνίδι, και με κρατάει σφιχτά από το χέρι ,μην χαθεί στο πλήθος....
Έτσι είναι η ζωή ... Ένα μεγάλο πανηγύρι...
Εφήμερο αλλά γεμάτο φως και μαγεία.....
Αρκεί να έχεις πάντα παιδικά μάτια στην καρδιά!
0 σχόλια: