Όταν ήμουν μικρή η μητέρα μου μου είπε μια ιστορία.. Αληθινή ιστορία , που συνέβη πριν πολλά πολλά χρόνια , όταν ήταν κι εκείνη μικρό κοριτσάκι...
Ο πατέρας της είχε δυο σκύλους , την Ταρνατούρνα και τον Μόψ! Η Ταρνατούρνα ήταν πολύ μεγάλη στην ηλικία και όπως ήταν φυσικό , ήταν πολύ κουρασμένη και καταβεβλημένη λόγω ηλικίας , σε αντίθεση με τον Μοψ που ήταν νεαρός και παιχνιδιάρης.. Ο παππούς μου τα αγαπούσε και τα δυο εξίσου και ίσως λίγο περισσότερο την Ταρνατούρνα, αφού την είχε πολλά χρόνια!
Μια μέρα ο παππούς βγήκε στην αυλή να φωνάξει την Ταρνατούρνα να την ταίσει.. Κρατούσε στα χέρια του ένα μπιφτέκι που το προόριζε αποκλειστικά για εκείνη , μια και ο νεαρός σκύλος με την υπερβολική λόγω ηλικίας όρεξη του, δεν την άφηνε ποτέ να φάει!.. ''Ταρνατούρνα'' , ''Ταρνατούρνα'' φώναξε ο παππούς μου την γέρικη σκυλίτσα ..
Παρά τις φωνές του παππού, και παρά την πείνα της, η ''Ταρνατούρνα'' σηκώθηκε αργά αργά , και με δυσκολία και πλησίασε προς το μπιφτέκι... ήταν πολύ γριά για να τρέξει! Όταν πια είχε φτάσει κοντά σήκωσε το κεφάλι της με λαχτάρα να φτάσει το μπιφτέκι, αλλά εκείνη την στιγμή ο Μόψ πετάχτηκε από το πλάι και με μια σβέλτη κίνηση άρπαξε το μπιφτέκι από τα χέρια του παππού πριν προσπαθήσει να αντιδράσει....
Η Ταρνατούρνα κοκάλωσε και ...έπεσε νεκρή!
Από την πολλή της λαχτάρα , η καρδιά της σταμάτησε.....
Θυμάμαι αυτή την ιστορία αρκετά συχνά , κυρίως γιατί στην οικογένεια μας έμεινε σαν παροιμιώδης φράση το '' έμεινα σαν την Ταρνατούρνα!!! '' και την λέμε κάθε φορά που η λαχτάρα μας για κάτι κόβεται από κάποιον άλλον παράγοντα και μένει αυτό το ανικανοποίητο..
Την θυμάμαι όμως και σαν μάθημα , μια που πολλές φορές που έχω λαχταρήσει κάτι και το αναβάλω, ως δια μαγείας κάποιος άλλος πετάγεται μπροστά και παίρνει το όνειρο μου, ζει αυτό που ήθελα εγώ να ζήσω!... Και λέω μέσα μου, ''πάλι Ταρνατούρνα έμεινες!Σε πρόλαβε άλλος''! Και τότε πεισμώνω!
Παίρνω την απόφαση να μην ξαναμείνω σαν την ''Ταρνατούρνα'', ποτέ πια!
Κι αν η Ταρνατούρνα είχε άλλοθι τα γηρατειά της που δεν αντέδρασε γρήγορα , εμείς οι νεότεροι τι άλλοθι έχουμε που αναβάλουμε την ζωή μας;
Τουλάχιστον εκείνη ...προσπάθησε .. λαχτάρησε... πέθανε από λαχτάρα....
Εμείς πεθαίνουμε από Ανία!
0 σχόλια: